?رمـــــان: در حوالـےعطــرِیــاس?
داشتم به همین فکر میکردم که یه دفعه نفهمیدم چیشد که
گفتم: محمد! سمیرا رو که میشناسی؟؟
نگاهم کرد، سرشو تکون داد و
گفت: دوستته دیگه، همین که سرکوچه مون میشینن
لبخندی رو لبم نشست
- خب پس میشناسیش، خواستم بگم دختر خوبیه ها
سریع با دست به سمت در اشاره کرد و
گفت: شما بفرمایین بیرون، بزارین من تمرکز کنم رو برگه ها، رحمت هم نخواستم
خندیدم و
گفتم: عه خب بزار مواردم رو بگم
- لا اله الا الله، بیا برو دختر حواس منو پرت نکن
شیطون خندیدم و
گفتم: پس داری فکر میکنی، خوبه، نتایج فکر تو اطلاع بده بهم
سرشو به نشانه تاسف تکون داد و خندید، باز زیر لب لا اله الا الله ای گفت،
منم بلند شدم و سرخوش از اتاقش اومدم بیرون، یه لحظه فکر کردم، چرا سمیرا رو انتخاب کرده بودم، خودمم نمیدونم …
سمیرا با محمد تفاوت داشت،
اون آزادی میخواست،
آزادی از دین و حجاب، همیشه آرایش میکرد میرفت بیرون، موهاش بیرون بود، نمازاش آخر وقت بود، علاقه و کشش خاصی به شهدا نداشت،
اون تو دنیای دیگه ای بود و محمد هم تو دنیای دیگه …
یه لحظه واقعا گیج شدم، هنوزم نمی فهمیدم چرا سمیرا رو به محمد معرفی کردم …
من سمیرا رو با همه تفاوتایی که با خودم داشت دوستش داشتم
اما نمیدونم چرا حس میکردم با همه شیطنتاش بازم یه صداقت و حیایی درونش بود که انگار داشت مقاوت میکرد که ظهور پیدا کنه،
دست از فکر کردن به سمیرا و محمد برداشتم، اما تا خودم رو از فکرشون کشیدم بیرون،
یاد عباس
باز دلتنگی رو به دلم سرازیر کرد ..
?نویسنده: بانوگل نرگــــس
