خیلی دل گنده بود منو شرمنده رفتارش میکرد.

سعی کردم کلا حرف نزنم تا عصبانیتم فروکش کنه، هنوز حالم سرجاش نیومده بود تو کل اروند رود با هیچکی حرف نزدم فقط فقط با شهدای گمنام که پیش رود دفن بودن …??

 خوش ب حالشون که مهمونای مادر بودن … خوش بحال شهدای اروند رود که خیلیاشون مثل حضرت زهرا (س) مجروح و شهید شده بودن  احساس کردم اصلا نتونستم از زیبایی های اونجا بهره ببرم با بغضی ک هر آن ممکن بود بترکه سوار ماشین شدم …?

 از شدت بغض گلوم درد میکرد، به علقمه ک رسیدیم اخرین نفر از ماشین پیاده شدم، از بین نیزار های بلند و قشنگ که رد شدم به یه جایی هموارو خیلی کوچک تر از جزیره رسیدم . نوای نوحه خیلی اینجا رو باصفا کرده بود?

 یه تابلویی توجهمو جلب کرد روش نوشته بود : دو رکعت نماز عشق هدیه به شهدای غواص.

 از این همه بغض خسته شده بودم، بی اختیار نشستم پیش تابلو و پشت به جمعیت های های گریه کردم .?

 از شهدا خواستم کمکم کنن، حداقل اگه دوربین پیدا نمیشه بتونم ب اعصابم مسلط شم حق نداشتم اعصبانیتمو سر دیگران خالی کنم.

 بدون توجه ب اطرافم عین ابر بهار زار میزدم سرمو که بلند کردم یه لحظه یه سایه ای حس کردم ک از سمت راستم رد شد . به سمت راست چرخیدم. یه چیز مشکی توجهمو جلب کرد …?? دستمو دراز کردمو برش داشتم، دوربینم بود، یعنی همه ی ویژگی های ظاهریش شبیه دوربینم بود، با بهت و تعجب روشنش کردم با عکسای توش مطمئن شدم مال خودمه …

دور و برمو نیگا کردم  یه آقایی  پشتش به من  وارد اون محوطه ای شد ک واسه نماز عشق ساخته بودن . از لباساش فهمیدم ک آقا حسامه…یعنی اون دوربینمو پیدا کرد ؟

منم وارد همونجا شدمو نماز خوندم .

خیلی حس قشنگی بود ،چشمم ب سپیده خورد ک اونجا بود .

 رفتم پیشش نشستم تا نمازشو تموم کنه . همین ک نمازشو خوند با عجله گفتم : سپیده خواهش میکنم منو ببخش تو نمیدونی چقددد اصبام خورد بوداز شدت ناراحتی سرم درد میکرد …?

 باور کن حرکاتم دست خودم نبود هرچی بگی حق داری  اصلا بیا منو بزن … سرمو بالا گرفتم ک دیدم سپیده از شدت خنده قرمز شده .?

 با تعجب گفتم : وا چرا میخندی ؟؟؟ بیا بزن دیگه و دوباره عین وروره جادو  گفتم : باور کن من قبول دارم اصلا نتونستم خشممو کنترل کنم … میدونم…?

وسط حرفم پرید و با همون شدت خنده گفت : واییییییییییییی فاطمه خدا بگم چی کارت نکنه …. قیافت چقد خنده دار شده بود … و دیگه از شدت خنده نتونست ادامه بده … بی اختیار لبخندی رو لبم نشستو گفتم میدونستی دوربینم پیدا شد ؟?

-اره میدونستم . زود برو عکساتو بگیر .?
ز این به بعدم از گردنت آویزونش کن یادت نره برش داری?

با خوشحالی از اونجا خارج شدم و رفتم کنار نی زار ها خیلی جای باحالی بود .

مخصوصا اینکه پیش آب بود، توی آب یه قایق بود … اصلا تا نبینی نمیفهمی #علقمه یعنی چی ؟ ?

از همه جاش عکس انداختم و موقع رفتن باید از یه سری پله بالا میرفتیم . وقتی پله ها رو طی کردم  برگشتم پشت سرمو نگاه کردم . آروم گفتم : شهدا ممنونم ک اینقدر معجزه وار بهم محبت کردید …?

 علقمه ی شما خیلی قشنگه اینجا یادمانی ترین یادمانه رو به نیزارا و سیم خاردارا و مینای خورشیدی و رود اروند گفتم : خداحافظ …?

 یهو باکشیده شدن دستم مواجه شدم سپیده بود گفت : نیزارا سلام رسوندن گفتن به این رفیقت یعنی تو بگم ک نمی تونن ب زبون ادمیزاد حرف بنن الکی صحنه احساسی نرو واسه من …?

 دیر شده ماشین می خواد بره با این حرفش با عجله سمت ماشین دوییدیم و علقمه هم اینجوری زیارت کردیم …☺️

چیڪار میتونستم بکنم ؟؟؟ جز اینکه به خادما بسپرم اگه یه دوربین پیدا کردن با شمارم تماس بگیرن ؟?

جملش مثه یه پتک کوبیده شد تو سرم .?? بدجوری وارفتم، چند ثانیه تو اون حالت بودم ولی با صدای نگران برادر حسام ب خودم اومدمو بدون توجه ب ابراز نگرانیش برگشتمو راهمو کشیدم ب داخل #پادگان_شهید_باکری .?

 پرده ی اشکی ک جلوی دیدمو میگرفت با کلافگی کنار زدم، بدون توجه به سپیده ک هوار هوار میزد بیا چمدونتو بردار از در پادگان رفتم تو … 

از شانس من اینجا اصلا تخت نداشت، یه گوشه ای نشستمو سرمو گذاشتم رو زانوهام.

از شدت ناراحتی جواب سپیده رو نمیدادم ک هی صدام میکرد، آخر سر با یه صدای گرفته و با تشر گفتم : چیه ؟؟ چرا هی داد و هوار میکنی ؟؟ نمیتونی ببینی یه دقه واسه خودم خلوت کردم ؟?

 بیچاره در طول غر زدنای من هیچی نگفت . فقط سرشو خیلی مظلوم پاایین انداختو گفت : فقط میخواستم بگم برادر حسام زحمت آوردن چمدونتو کشید، گذاشتش جلوی در.

بعدشم بی هیچ حرفی با ناراحتی از کنارم بلند شد و رفت …

از حرکت تندم خعلی پشیمون شدم عصبانیت غیر قابل تحملی داشتم ک هیچ جوره نمیتونستم خودمو خالی کنم ، بخاطر همین با وجود پشیمونی فعلا قصد نداشتم معذرت خواهی کنم .

با اخمی ک هنوز تو صورتم بود رفتم چمدونمو آوردم و یه جا واسه خودم اختیار کردم و بعد از تعویض لباسای گلیم دراز کشیدم .

به وضوح مشخص بود سپیده خیلی ازم ناراحته ولی من الان شرایط درستی نداشتم تا ازش معذرت خواهی کنم تازه میخواستم  غرغر کنم ک کجای این آقا کار بلده .?

از دست برادر حسامم فوق العاده عصبی بودم …

 اصلا از همه عصبی بودم تو ذهنم داشتم با همه دعوا میکردم  یکی از خانوما گفت : خانمی ، یکم وسایلاتو جمع و جور تر کن دور و بریات راحت تر بخوابن با همون سگرمه ی تو هم رفته وسایلمو جمع و جور کردم ، بیچاره با دیدن قیافم دیگه حرفی نزد .

 یه دفعه ای خاموشی زدنو همه جا تاریک شد … زیر پتو کلی با خدا درد و دل کردم وقتی دیدم اصلا خوابم نمیبره بلند شدم رفتم وضو گرفتم و اومدم نماز شب خوندم …

خیلی حالم بهتر شد …

 عجب چیزیه این # نماز_شب … ?

اما هنوز اون کلافگی و بغض و عصبانیت باهام بود … 

چند بار به سرم زد یواشکی برم بیرون تا طلائیه پیاده برم و دوربینمو پیدا کنم اما بعدش ب فکر مسخره و غیر ممکنم پوزخند زدم …?

وقتی هوا روشن و موقع حرکت ماشین شد وسایلامو برداشتم و با بی محلی تمام به  سپیده رفتم تو ماشین نشستم . کم مونده بود به در و دیوار هم چشم غره برم …

 ولی سپیده برعکس من خیلی شاد و مهربون باهام برخورد میکرد همین اخلاقش دوس داشتنی ترش میکرد .❤️

#حسابی از حرفم پشیمون شده بودم، واقعا از دهنم پرید?

 دل به دریا زدمو به آقاے سعادت ک روشو برگردونده بود تا بره گفتم : آقاے سعادتـــ ؟

سرجاش ایستاد ولی برنگشت با تردید گفتم : راستش، راستش من دوربینم گم شده اما وقتی شما رو از اون حس و حالتون بیرون آوردم از گفتن حرفم پشیمون شدم?

 فکر کردم شاید واستون مهم نباشه دوربینم گم شده وگرنه فقط واسه پیدا کردن اون ازتون درخواست کمک کردم آخه  تمام عکسایی ک از دوکوهه تا اینجا انداخته بودم توی اون بود ..

 بدون اون واقعا نمیدونم باید چیکار کنم?

بعد اتمام جمله ام ب سمتم برگشتو گفت : که این طور، خیلی خب حالا دوربینتونو کجا گم کردید ؟

همون طور ک به بندای کفشش خیره شده بودم گفتم : من جلوی تابلوی ” با وضو وارد شوید ” چادرم گیر کرد به یه چیزی… دوربینو گذاشتم زمین تا چادرمو درست کنم  و فراموش کردم بردارمش باشه من میرم دنبالش بگردم …

 شما خیالتون راحت ،با این سر و وضع گلی لازم نیس شما هم بیای 10 دقیقه دیگه ماشین حرکت میکنه، شما برو تو ماشین بشین سلانه سلانه به سمت ماشین حرکت کردمو رفتم کنار سپیده نشستم .??

شروع کردم ب ذکر گفتن و دعا کردن ساعت هفت شده بود اما خبری از آقا حسام نبود همه اومده بودن و ماشین میخواست حرکت کنه  توی دلم آشوب به پا بود وضعیتم درست مثل یه نجار بود ک چوباش سوخته?

 ابزار کارمو از دست داده بودم راننده سوار شد و ماشینو روشن کرد یهو چشمم ب برادر حسام افتاد ک با یه حرکت دیدنی و سرعت باورنکردنی خودشو رسوند ب اتوبوس نفس نفس زنان اومدو دو تا صندلی جلوتر از ما کنار برادر اشکان نشست، تو دستاش هیچی نبود?

 بی اختیار قلبم شروع ب تپیدن کرد روم نمیشد برم پیشش و ازش بپرسم پس دوربینم چی شد ؟

 صدای برادر اشکانو شنیدم ک گفت : حسام نیم ثانیه دیگه دیر اومده بودی باید عین اسب تا پادگان میدوییدی?

سپیده : فاطمممه !!! چرا رنگت عین گچ شده ؟?

 مگ دوربین پیدا نشد ؟با صدایی ک حالا لرزون شده بود گفتم : نه سپیده ! یعنی قرار بود این آقاهه پیدا کنه ولی تو دستاش هیچی نیس…? کدوم آقاهه ؟

- برادر حسام دیگه …

-فاطمه مطمئن باش پیداش کرده کار سپردی به کاربلدش خیالت راحت?

با این حرف سپیده یکم دلگرم شدم وقتی به پادگان رسیدیم با سرعت از اتوبوس پایین اومدمو یه راست رفتم پیش برادر حسام که داشت چمدونشو زمین میذاشت، بدون معطلی خودمو بهش رسوندمو و پرسیدم : آقای سعادت ؟ چی شد ؟ پیداش کردین ؟?

سرشو بالا آورد و پرسید، چی فرمودین ؟?

با کلافگی گفتم : عه ؟؟ آقای سعادتــــــ?

_باشه باشه، دستمو کردم تو کیفم وجست و جو گرانه دنبال دوربینم گشتم همینجور که مست زیباییای طلاییه بودم اصلا حواسم نبود چندباری طول وعرض کیفمو دست کشیدم،به خودم که اومدم داخل کیفو نگاه انداختم.?

ولی با صحنه ای روبرو شدم که چشمام از حدقه زد بیرون «دوربینم نبووووووود.?

با دو دستم زدم تو سرن و"یا ابوالفضلی” گفتم و کیفمو انداختم زمین…با تته پته رو به سپیده گفتم:دو دوربینم..نیست??

سپیده بهت زده نگام میکرد یادم افتاد اونموقع که چادرم افتاد گذاشتمش زمین با حالت دو دوییدم سمت اونجا اما نبود بدبخت شدم وااای بی دوربین هرگز ?

رو زمین زانو زدم دوباره زدم توسرم همه ی خاطرته این سفر تو اون بود با یاداوری عکسایی که تو شلمچه و دوکوهه وفکه و… انداخته بودم دوباره از جام پاشدم و از هرجایی که اومده بودمو فکر میکردم دوربینو اونجا گم کردم گشتم اما نبود که نبود?

طلاییه خیلی بزرگ بودخیلییییییی…

اخه من چجوری پیداش کنم؟?

به دلیل بارندگی که اخیرا بود بیشتر جاهایی که میگشتم گل بود…

انقدرگشته بودم که تمام لباسام گلی شده بودن، خیلی کلافه شده بودم.از بدشانسیم سپیده رو هم گم کرده بودم.

لب اب وایستادم و چشممو دورتادور برای اخرین بار چرخوندم تا همه جارو گشته باشم که یهو چشمم افتاد به برادر حسام که کنار اب نشسته بود و سرشو گذاشته بود رو زانوهاش خیلی واسه خودش خلوت کرده بود…?

راستش خیلی به حالش غبطه میخوردم…?

من حتی فرصت نکردم درست و حسابی طلاییه رو ببینم.

تنها کسی که اینجا بامن اشنا بود و می تونست بهم کمک کنه خودش بود…

سلانه سلانه رفتم طرف اب که یکم عقب ترش برادر حسام اروم کز کرده بود…

نزدیکش که رسیدم اولش روم نشد صداش بزنم اما وقتی یاد دوربینم افتادم بلند گفتم:اقای سعادت؟؟؟؟?

تا صدامو شنید اروم سرشو از رو زانوهاش بلند کرد و دور وبرشو نگاه انداخت با تمنینه رفتم روبروش ایستادم چهره ی نگرانمو که دید با صدای بغض الود و خشدارش گفت:اتفاقی افتاده براتون خانم ایران نژاد؟؟؟?

همیشه وقتی میخواستم با یه نامحرم حرف بزنم و ازش درخواست کمک کنم تته پته می کردم..?

_ر…را….راستش

_راستش چی؟؟؟?

_خب….خب… من یکی از وسایلایه با ارزش و ضروریمو گم کردم…

همین که حرفم تموم شد از جاش بلند شد و به چشای قرمزش دست کشید و خیلی محجوب ومودب روبهروم ایستاد سرشو انداخت پایین و گفت:چه کمکی از دسته من برمیاد براتون انجام بدم؟؟؟?

وای منکه اصلا درست و حسابی نمی تونستم حرف بزنم حالا هم هی داره ازم حرف میکشه…..

وژدان:از خداتم باشه یه پلیسسسس داره کمکت میکنه….یه فرررررررررمانده…..?

من دیگه حرفی ندارمo_O

مکث طولانیه من باعث شد تا برادر حسام دوباره سوالشو تکرار کنه:خواهر ایران نژاد نگفتید چه کمکی میتونم براتون انجام بدم؟؟؟

اومدم حرف بزنم که نگاهم به چهره ی جدی و محکم برادر که افتاد پشیمون شدم.اخه فاطمه به اون چه که تو دوربینت گم شده؟؟؟

یکمم ازش میترسیدم هم قدش خیلی از من بلند تر بود هم خیلی باجذبه بود.?

قشنگ می تونستم حدس بزنم که رنگم زرد شده اومدم برگردم برم که دیدم خیلی ضایس….یهو بدون هیچ مقدمه ای گفتم:اقا اصلا من خالی بستم اصلا نفهمیدم چی شد حرف مسخره ی من همانا و خشم اژدهای برادر حسامم همانا??

یه لحظه که چشمم بهش افتاد دیدم رگ گردنش زده بیرون انگشت سبابشو اورد بالا و تو چند سانتی متری صورتم گرفت…

واقعا تو این وضعیت ازش ترسیده بودم،.تو دلم یه عالمه به غلط کردن افتاده بودم پس انتظار هر حرفو سرزنشیو از جانبش داشتم خودمو اماده کرده بودم که با تشر وحشتناک یه پلیس همراه بشم بعد از چند ثانیه که دیدم هیچ حرکتی از جانب برادر حسام صورت نگرفت باتردید سرمو اروم بالا اوردم.?

با همون عصبانیتی که داشت دستشو محکم انداخت پایین و زیر لب گفت:لا اله الا الله?

#به_بچه_های_اینجا_بگین_کربلایی

#تو_کیستی_ک_پراکنده_در_هوای_منی

#تنیده_ای_بوجودم_ولی_سودای_منی

رو سردر طلاییه عبارت بسم رب شهدا به طلاییه قرارگاه حضرت ابولفضل ( علیه السلام ) و مقتل علمداران (ره) خوش آمدید.

 از کنار پرچمای یا زهرا گذشتیم و به یه جای امام زاده مانند رسیدیم.

_فاطمه اونجا رو نگاه شربت میدن

_خب بدن

_من دلم شربت میخواد من ک رفتم?

_عه سپیده یه دقیقه صب کن ببینم، بابا اسانس لیمو و آب و شکر ک این کارا رو نداره.

_نـــه من باید همین الان بخورم، اگه میخوای تو برو یکم از اون خلوتا با شهدا بکن تا من برگردم.

خب ببخشید اونجوری نیگا نکن سه راه شهادت منتظرم بمون.

_خیلی خب?

ب سمت سنگر روایتگری رفتم و گوش فرا دادم 

اینجا علقمه‌ی علمدار خمینی حاج حسین خرازیه  این جا همون جاس ک دست حسین خرازی فرمانده پیروز لشکر 14 از تنش جدا شد.

 اینجا همون جاییه که سر نازنین #سردار_خیبر ، #حاج_محمد_ابراهیم_همت از تنش جدا شد . این جا همون جاییه که #حاج_مهدی_باکری  وقتی رد میشد شب عملیات دید جنازه برادرش #حمید_باکری  یه رد  شدو  رفت.

هر چه فریاد زدن اقا مهدی جنازه حمیدو برگردون  گوش نکرد آخر در مقابل اصرار همه گفت : آخه اینا ک اینجا افتادن همه حمید باکری هستن کدومو برگردونم ؟ اینجا طلائیه اس  جووونا!نوجوونا!شما عیدتونو اومدین اینجا بیابون نشستین اینجا ک یدونه درختم نداره نه دریاس نه کیشه نه تفریحات داره نه پارکه اگه برگردید مدرسه و دانشگاه میخواین بگید ما کجا بودیم چیزی دارین بگین؟ بگین ما رفتیم تو بیابونا لباس عیدمونو چادر سیاهمون ک نشانه حضرت زهرا(س) بودو خاکی کردیم برگشتیم ؟ کجا رفتین؟تو این گرما چ سفر بدی!

 گشنگی ، غذا دیر شد ، غذا بد بود، جامون تنگ بود ، سر و صدا بود، بعضی وقتام مسئول کاروانا عصبانی میشدن سرمون داد میزدن چه مهمونی بدی آوردن شهدا شما رو اما تو طلائیه من برای شما میگم ک کجا اومدید وقتی از اینجا برگشتی سرتو بالا میگیری هر کی نیگات میکنه میگه تو عید کجا بودی اینقد بوی خدا میدی؟ بهش بگو ما رفته بودیم قطعه ای از بهشت ، مگه بهشت غیر از اینه بهشت اونجائه ک هیچ کدوم از زرق و برقای دنیا ارزشی نداره تو اگر رئیس جمهورم باشی با یه گدا فرقی نمیکنه ب عمل بستگی داره.

اینجا بهشته چون شما رو شهدا بو کردن دلاتونو گفتن شما محرم چ قشنگ عزاداری کردین دلاتون بوی حضرت زهرا (س) میده حیفه شما نیس برید ایام عید آلوده بشه ؟

بیاید خونه ی ما بریم یه گوشه ای که حتی موبایل شما هم دیگه آنتن نداره ار دنیا دورتون  کنیم راحت بشید اینجا یه دلسیر گریه کنید.

ما از همه جا رونده شدیم اومدیم طلائیه، چرا طلائیه ؟ آخه اینجا مقر ابوالفضل العباسه (ع) اسم اینجا رو میدونی چرا گذاشتن مقر ابوالفضل العباس (ع) ؟

چون بچه ها وقتی تفحص کردن طلائیه رو طلائیه خیلی شهید داره ک هنوز پیدا نشده اینجا رو عراق اعلام کرد بیش از هشتصد هزار گلوله مصرف کرده این سه راهی شهادته یعنی اینقد جنازه بچه ها روهم روهم ریخت ک رزمنده ها ناچار شدن از رو جنازه شهدا رد شن اسمشو گذاشتن سه راه شهادت بچه های تفحص چند روز گشتن هیچی پیدا نکردن دلشون گرفت گفتن مثل اینکه شهدا دیگه با ما قهر کردن لیاقت ندارم استخوناشونو پیدا کنیم یه پلاک ببریممادر یه مفقود الاثرو شاد کنیم خیلی نگران بودن یه نفر پیشنهاد داد  به قمر بنی هاشم (ع) متوسل بشیم نشستن رو همین خاکا ک شما نشستید بعضیاتونم پابرهنه اومدید ادب کردید نشستن به دستای بریده ی علمدار سید الشهدا متوسل شدن بعد از توسل و  اشک پاشدن خاکا رو کنار زدن دیدن یه جنازه زیر خاکه آوردنش بیرون دیدن اسم این شهید عباسه شهید عباس امیری یه نفر گف شاید اتفاقیه بلاخره جنازه اوله گشتن یه شهید دیگه پیدا شد دیدن یه دستش تو یه عملیات دیگه قطع شده دستش مصنوعیه وقتی بیرونکشیدن دیدن اسمش ابوالفضل ابوالفضلیه، فهمیدن اینجا خیمه گاه قمر بنی هاشمه (ع) ده دقیقه بعد حرفای آقای راوی تموم شد .

اشکامو پاک کردم  از یه سطح شیبداری بالا رفتمو ب سمت سه راه شهادت  ک نمی دونستم کجاس حرکت کردم یکم که رفتم چادرم ب یه چیز تیزی گیر کردو چادرم از سرم افتاد دوربین و کیفمو زمین گذاشتم و چادرمو برداشتم و خاکاشو تکوندم.

چادرمو ک سر کردم  کیفمو برداشتم و حرکت کردم، ب سه راه شهادت ک رسیدم خبری از سپیده نبود ،به قتلگاه نگاه کردم  چقد اینجا حال آدمو خوب میکرد چشامو بستمو ب شهید همت فکر کردم با ضربه ی محکمی ک ب پیشونیم خورد چشامو باز کردم سپیده بود… قبل از اینکه چیزی بگم با عجله گف : تو که  هنوز اینجایی عکساتو انداختی عایا 

_ن هنوز ننداختم

_پس بدو بدو عجله کن.

سوار اتوبوس شدیم و ماشین بلافاصله راه افتاد، از اونجایی که کانال کمیل با فکه پنج کیلومتر فاصله داشت خیلی زود رسیدیم 

به محض اینکه ماشین توقف کرد بی تابانه از ماشین خارج شدم ، کفشامو در آوردم و پامو تو این  وادی مقدس  گذاشتم.

قلبم بی محابا می تپید با اینکه افراد گردان کمیل اکثرا شهید شده بودن اما من باور دارم گردان کمیل زنده اس، وقتی ب مقصدم رسیدم درست روبروی کانال به زمین نشستما اینجا سکوی پرواز تشنه لبایی بود که حسین وار ب شهادت رسیدن جایی ک بدون آب و غذا و مهمات مقاومت کردنو حماسه آفریدن .?

جایی که #علمدار_کمیل ، #شهید_ابراهیم_هادی ب آرزو ی همیشگیش یعنی گمنامی رسید

#گمنام  چه کلمه‌ی قشنگی یعنی کسی ک دنیا رو حتی ب اندازه ی یک نام هم نمیخواد?

شهید هادی مثل خلیل الله نشون داد لایق اسم قشنگشه خوش ب حالش حالا اون برای همیشه توی فکه‌اس تا خورشیدی باشه واسه راهیان نور پرده‌ی اشکی ک چشامو پوشونده بود رو کنار زدم و کانالو با دقت نگاه کردم انحنای ته کانال همونجایی بود ک شهید هادی پیکر پاک #شهدا رو ب اونجا منتقل کرد.

به عجب جاییه خود عشقه.

به آسمون نگاه کردم لحظات غروب خورشید با این حال و هوای قشنگ و فضای ملکوتی عجین شده بود سرخی آسمون آدمو بیشتر هوایی میکرد این غروب تب آلود بوی غم میداد.? پرچمای دور و بر نور علی نور بودند، انگار همیشه موقع غروب زمین و زمان دلتنگیشونو نسبت ب شهدای گردان کمیل که یه روز کف این کانال افتاده بودن ابراز میکردن.?

این خاک شمیم سیب حرم داشت حق داشت زمین غریب اینجا شاهد تیر خلاصایی بود ک بعثی های نامرد ب شهدا زده بودن اوج مظلومیت فرزندان روح الله رو دیده بود. مقاومت قهرمانانه‌ی جوون رعنایی با چفیه عربی و قامت پهلوانانه رو دیده بود.

اتمسفر اینجا صوت آسمونی اذان ابراهیم رو شنیده بود آسمون اینجا سینه زنی بامعرفت بچه ها با لحن پر شور آقا ابراهیمو درک کرده بود اینجا جنون نداشت؟

 با چشمای پرسان و دلتنگ دور و برمو نگاه کردم . انگار روح پر فتوح ابراهیم رو حس میکردم . حضورنامرئی  ملائکة الله زینت بخش این بهشت زمینی شده بود . واسه تبرک یه مقداری از خاکا رو برداشتم و به گوشه ی چفیم ریختمو گره زدمش.

دستمو بوییدم،از نظر من بوی عشق میداد.

آخه آمیخته ب خون عاشقای مادر بود.

نگاهم ب سربند #یا_زهرا افتاد که به سیم خاردارا گیر کرده بود . توی کانال یه قمقمه افتاده بود، ای کاش اونروزی ک صاحبش از تشنگی شهید شد شرمنده ی صاحبش نمیشد 

دلم میخواست با پرستوی گمنام کمیل حرف بزنم سفره‌ی دلمو بازکردمو شروع کردم ب حرف زدن .

سلام حاج ابراهیم ، هادی عشاق ، دیدی بلاخره اومدم ؟ دیدی عشق چه ها میکند ؟ ممنون ک منو طلبیدی  ابراهیم جان.?

حالا مجنون تر از مجنون ، عاشق تر از عاشق و هوایی تر از هوایی شدم؟ من ب اخلاص تو ای دوست گرفتار شدم، میبینی؟

 بازم یه گناهکار به واسطه ی تو توبه کرد.

خوش ب حالت رو پای ارباب شهید شدی . راست میگن ک گمنامی برای شهرت طلبا زجر آوره حقا ک همه ی اجرا تو گمنامیه .

آقا ابراهیم، برای این عبد گناهکار هم دعا کن.

 دعا برای ظهور ، برای شهادت این حقیر،.برای خیلی چیزا بعد تموم شدن حرفام نفس عمیقی کشیدم احساس سبکی داشتم حس #تولد_دوباره …

صورت خیس از اشکمو با چفیم پاک کردم . با ساعتم نگاه کردم فقط  ده دقیقه وقت داشتم.

 تو اون فرصت چند تا عکس  قشنگ از غروب کانال کمیل گرفتم تا موقع دلتنگیم تسکینم بده …

#من_از_اظهار_نظرهای_دلم_فهمیدم

#عشق_هم_صاحب_فتواست_اگر_بگذارند

آخرین نفری ک سوار شد من بودم، به انتهای ماشین ک رسیدم با اشاره ی دست به سپیده فهموندم ک بره رو اون یکی صندلی بشینه تا کنار پنجره بشینم و اونم بی چون و چرا قبول کرد برای آخرین بار از پشت شیشه شاهد عشق بازی چشمام با این سرزمین شدم 

 #خداحافظی نکردم تا دوباره زود  برگردم وقتی دیگه کاملا دور شدیم و کانال از نظرم محو شد رومو گرفتم و به رو ب روم خیره شدم سنگینی نگاه سپیده رو روم حس کردم.

 برگشتمو نگاش کردم بلافاصله پرسید : چرا نیومدی پیش ما ؟

_…

چرا چشات اینقدر سرخه؟

_……..

_خواهربسیجی دلاور . با شما هستما …

_خب چون با شهدا خلوت کرده بودم 

_حالا چرا اینقدر آویزونی ؟

_نه آویزون نیستم ولی ای کاش بیشتر میموندیم،هنوز نرفته دلتنگ اینجام…

می فهمم چی میگی حالا بیخیال ب طلائیه فکر کن.

با شوخیای برادر بسیجیا توی ماشین اصن نفهمیدم نیم ساعت چجوری گذشت، از ماشین پیاده شدیم و با سپیده حرکت کردیم.

چشای سپیده که حسابی قرمز و متورم بود اما خودمو نمی دونستم رفتیم سمت اتوبوسی که سپاه فرستاده بود، سوار اتوبوس که شدیم.

تازه به عمق حرف برادر حسام که میگفت (به سلاحی که امام زمان(عج)توصیه کرده پناه میبریم( همون زیارت عاشورا ❤)پی بردم.

چقدر قشنگه موقعی که به امامو شهدا متوسل میشی و جواب میده،شیرینی که این لحظه داره ،شیرینی نون خامه ای نداره. ?

حالا دیگه احساس می کردم وارم به اون چیزی که مغزمو قلقلک میده میرسم به اینکه اقا حسام شبیه کیه.?

بالاخره میفهمم.

وژدان:یه ادم چقدر می تونه پیش شهدا عزیز باشه که اینقدر زود جوابشو بدن.

خودم: خیلی.?

وژدان:تا حالا انقدر قانع نشده بودم?

میدونی یه شخصیته متفاوتی داره، این شخصیتشو اولین بار موقعی حس کردم که تو بیابون وسط راه شروع کرد به نماز خوندن، بعدش مسئولیت پذیری بالاش بعدش عمل به دستورات امام زمان ? بعدش مداحیش همه و همه منو یاد شهدا میندازه.❤️

با اینکه همش سه روز همسفریم اما انگار قده یه عمر میشناسمشون همونجوری که وقتی بیوگرافی یه شهید و میخونم و خیلی زود بهش مانوس میشم.

وژدان: دیگه خیلی قانع شدم ?

سرمو و تکیه دادم به صندلی و چشمامو رو هم گذاشتم با صدای سپیده از خواب پریدم…

البته خواب که نه همون هپروته خودمون?

سپیده: چه عجب زیبای خفته بیدار شدن.?

 حاج خانم قراره فقط نیم ساعت تو فکه بمونیم الان پنج دقیقش گذشته یعنی اگر ما بیست و پنج دقیقه دیگه  اینجا نباشیم به علت کمبود وقت کانال کمیل از برنامه حذف میشه…?

با این حرفش انگار برق سه فاز بهم وصل کردن سریع از جام بلند شدم دوربینمو برداشتم واز ماشین زدم بیرون.

سپیده هم با یه لبخند ژکوند یکم جلوتر از من شروع کرد به راه رفتن به دروازه ی فکه که رسیدیم بارون شروع کرد به باریدن.??

کاش این بارون اونروزی که رزمنده ها از تشنگی شهید شدن میبارید چه بارونی،به به?☔️

پا توی فکه گذاشتم خاک رملی فکه راه رفتن ادمو سخت میکرد پیش خودم گفتم:جوونای کوچکتر از من با وزن بیست کیلویی و سلاح سنگینی که حملشون میکردن چجوری می تونستن تو این خاک حرکت کنن، مسلما نیروی ایمان بهشون کمک میکرده.?

سپیده:فاطمه تو فکری،یعنی از لحظه ای که زیارت عاشورا تموم شد تو فکریها.خبریه؟

_ن بابا چ خبری؟?

_خب پس اگه خبری در حوزه ی لیلی و مجنون نیست نه ببخشید حسامو مجنون

وسط حرفش پریدمو با تندی گفتم:مجنون کیه؟

_مجنون؟در فرهنگ لغت دهخدامجنون به کسی گفته شده که از شدت عشق دیوانه اس. ?

بعد مکثی کرد و گفت:اصلا منظورم به تو نبودا.

ولی من همچنان با اخم غلیظ نگاش میکردم.?

برای اینکه بحثو عوض کنه گفت:خیلی خب رسیدیم به قتلگاه شهید اوینی ❤

ای جانه دلم با لبخند به سمت قتلگاه رفتم خم شدم یکم از خاکه رو زمینو برداشتمو بوسیدم و شروع کردم به خوندن فاتحهوهمیشه سعی میکردم تو زندگیم و کارام از شهید اوینی الگو بگیرم اخه شهید اوینی روح خیلی بزرگی داره ،خیلیییییییییییییی?

از اونجایی که یک ربع بیشتروقت نداشتیم با عجله برگشتیم اما دلمو جا گذاشتم تو فکه ?

وقتی میای شملچه قلبت چند تا تیکه میشه که هر تیکشو یه جایی جا میذاری حالا باید منتظر بمونی تا شهدا با گوشه ی چشم یه نگاهی بهت بندازنو دوباره برگردیو تیکه های قلبتو پس بگیری.?

سوار ماشین شدیم، کاش میشد بیشتر بمونیم و فکه رو بهتر درک کنم، اخه فکه خیلی فضای عاشقونه ای داره ادم خیلی میتونه با اینجا انس بگیره

هر چند  فکه تو سه حرف خلاصه میشه:

مادرجان شما رو قسم میدم ب همه ی پسرات که اینجا مثل تو شهید شدن به همونایی که با رمز یازهرا پیروز شدن شما که پیش خدا آبرو داری ازش بخواه بتونیم ادامه ی سفرو به خوبی طی کنیم و ماشین درست بشه نذار بخاطر من روسیاه بخاطر گناهای من این همه آدم نتونن ادامه ی سفرو طی کنن اشکامو با دستام پاک کردم و نفس عمیقی کشیدم.?

از دور ماشینو دیدم حدودا ده متر باهامون فاصله داشت،ب ماشین ک رسیدیم آقاحسام و آقا اشکان رفتن به سمت راننده و کمک راننده ک در حال تعمیر ماشین بودن و یه چیزایی بهشون گفتن و بعد وارد ماشین شدن همه به جز ما نشسته بودن،وقتی ماهم نشستیم اقا حسام جلوی اولین صندلی ایستادو گفت :خواهرا برادرا میدونم خسته شدین یه سریتون گرما زده شدن اما توکلتون ب خدا باشه ان شاء الله میتونیم ماشینو درست کنیم??

 اما میخوایم به ائمه و شهدا متوسل بشیم و از یکی از سلاح هایی که آقا امام زمان (عج) سفارش کردن استفاده کنیم میخوایم  زیارت عاشورا بخونیم همین بغل ماشین،هرکی میاد بسم الله?

حدود پنج دقیقه بعد همه ی مسافرا نشسته بودن و آقا حسام با نوای گرم و صدای پخته اش

شروع کرد به خوندن زیارت عاشورا?

اواسط دعا بود و همه گریه میکردن .شونه های آقا حسام بدجوری تکون میخورد،دستمو گذاشتم رو سینم و همه باهم زمزمه کردیم : السلام علیک یا اباعبدالله و علی الرواح التی حلت بفنائک علیکم منی جمیعا سلام الله ابدا ما بقیت  بقی الیل و النهار و لا جعله الله آخرالعهد منی لزیارتکم السلام علی الحسین و علی علی ابن الحسین و علی الاولاد الحسین و علی اصحاب الحسین?

چنان با آه و سوز میخوند ک  یاد زیارت عاشورا خوندن شهدا افتادم، رومو گرفتم به آسمون و با تموم وجود از خدا کمک خواستم?

بعد زیارت عاشورا با همون صوتش شروع کرد به خوندن:کجایید ای شهییدان خدایی، بلا جویان دشت کربلایی، صدای هق هق همه بلند شده بود همه رفتند و تنها مانده ام من? خدایانوبتم کی خواهد آمد …

بعد این جمله سرشو گذاشت رو خاکا و نتونست ادامه بده، با صدای ماشین که به ما نزدیک میشد سرمو آوردم بالا ماشین سپاه بود.

رومو کردم به سپیده با اون قیافه ها و چشمای قرمز نمیدونستیم بخندیم یا گریه کنیم

زیر لب گفتم :خدایا شکرت?

شهدا دمتون گرم، شهدا خعلی بامعرفتین?

راست بود که میگفتن رفاقت با شهدا دوطرفه است.