​?رمـــــان: در حوالـےعطــرِیــاس?

تا نگاهم بهش خورد

مات اشکای روی صورتش شدم …

با حالتی آشفته اومد تو و بغلم کرد

- معصومه … معصومه …

سعی کردم آرومش کنم 

- چیشده سمیرا جان

ازم جدا شد، در و بستم و باهم لب حوض نشستیم، در حالی که نگاه نگرانم هنوز رو صورتش بود 

گفتم: نمی خوای بگی چیشده؟!

با پشت دستش اشکاشو پاک کرد، چقدر برام عجیب بود که برای اولین بار سمیرا بدون آرایش میومد بیرون،

با صدای گرفته از گریه اش 

گفت: من اشتباه کردم، تمام عمرم رو اشتباه کردم

نگاهم کرد و ادامه داد 

- من چقدر بی خاصیت بودم، چقدر نفهم بودم معصومه .. چقدر احمق بودم ..

- این حرفا چیه میزنی عزیزم .. مگه چیکار کردی! 

- معصومه چرا وانمود میکنی هیچی نمیدونی، تو صدها بار بهم مستقیم و غیر مستقیم یاداوری میکردی، تذکر میدادی، اما من همش به شوخی و مسخره بازی میگرفتم

.

هیچی نمیگفتم و فقط نگاهش میکردم، برام عجیب بود که این حرفا رو از سمیرا بشنوم

- دیروز که از خونه فاطمه سادات رفتم خونه انقدر حالم بد بود که فقط گریه میکردم،

 یه لحظه احساس کردم من چقدر به نرگس دوماهه مدیونم، 

یه لحظه به خودم اومدم و فکر کردم چجوری از فردا میتونم تو روی عاطفه نگاه کنم،

 یه لحظه فکر کردم اصلا هادی چرا باید میرفت که نرگسش یتیم بشه، چرا .. 

تو همیشه میگفتی اگه اونا نرن اسلام نابود میشه اگه اسلام نباشه ما دیگه تو امنیت و راحتی الان نمیتونیم زندگی کنیم .. 

معصومه من کل شب رو گریه میکردم و به همه چی فکر میکردم .. معصومه! 

‎?نویسنده: بانوگل نرگس

​?رمـــــان: در حوالـےعطــرِیــاس?

مامان به کمرم دست کشید و

گفت: الهی قربونت بشم، فدات بشم دخترکم .. گریه نکن عزیز دلم ..

با گریه و زاری

گفتم: مامان، مامان جونم .. دلم خیلی برای عباس تنگ شده … خیلی مامان … خیلی …

.

.

.

.

کل روز حالم خیلی خراب بود، انقدر که نمیتونستم هیچ کاری بکنم، فقط زل میزدم به یه گوشه 

صحنه های خونه فاطمه سادات جلوی چشمم جون میگرفت ..

وای که چه مصیبت سنگینی بود..

گوشیم رو برداشتم و سعی کردم کمی خودمو باهاش مشغول کنم ..

احساس سنگینی شدید میکردم، احساس میکردم نفسم به سختی بالا میاد،

توی گوشیم یه دفعه جمله ای به چشمم خورد که عجیب مرهم شد بردل شکسته و خسته ام،

یه جمله از #امام_خامنــه_ای که تونست کمی سرد کنه آتش درونم رو
“خداےمتعال

در شهادت سرّےقرار داده 

ڪھ هم زخم است

و هم مرهم 

و یڪ حالت تسلے و روشنایے 

بھ بازماندگان مےدهد”
چند بار جمله رو زیر لب تکرار کردم،

سرّ؟  چه سرّی خدا، سرّ رسیدنِ به تو، 

خدایا دل عاطفه رو به نور الهیت روشن کن،

به مادر و خواهر شهید صبری زینبی بده،

سرمو گذاشتم رو زانوهام تا اشک بریزم بر این زخمی که عجیب مرهم هم هست ..

صدای زنگ خونه باعث شد خودمو از حالت عزای بر دلم بیرون بکشم،

بلند شدم تا در و باز کنم،

مثل اینکه کسی خونه نبود،

در حالی که چادر گلدارمو رو سرم مینداختم بلند گفتم: کیه؟!

صدایی نشنیدم، با احتیاط در و باز کردم،

تا نگاهم بهش خورد،

مات اشکای روی صورتش شدم …

‎?نویسنده: بانوگل نرگــــس

​?رمـــــان: در حوالـےعطــرِیــاس?

عاطفه هم درحالیکه نرگس تو بغلش بود اومد و کنار تابوت نشست ..

دستشو به سمت پارچه روی صورت شهید برد و پارچه رو کنار زد تا شاید ببینه صورت یارش رو بعد دوماه دوری و دلتنگی ..

تمام صورت عاطفه خیس از اشک بود اما لبخند محوی رو روی لباش نشوند و انگار با چشمهاش با هادی حرف میزد ..

تمام حواسم به رفتارای عاطفه بود ..

نرگس رو گذاشت رو سینه ی هادی و

گفت: هادی جان، دخترت رو ببین،

 هادی جان نرگست رو نوازش کن، 

دست بکش رو سرش .. بزار ببینم

 … بزار ببینم براورده شدن آرزومو …

دستم رو روی دهنم گذاشتم، 

گریه ام با دیدن این صحنه شدت گرفته بود ..

یاد اون روز افتادم که عاطفه از آرزوش میگفت ..

میگفت فقط میخواد یه بار ببینه که هادی نرگس رو تو بغلش میگیره ..

وای که چه تلخ این آرزو به حقیقت پیوست ..

چه تلخ..

.

#اے_سایھ_سرم_تا_ڪھ_تو_رفتے_همسرم

#همش_بهونھ_ے_تو_رو_مےگیره_دخترم

#بجاے_لالایے_روضھ_براش_میخونمو

#دم_بابا_باباش_داره_میگیره_جونمو

.

همه گریه میکردن ..

با بلند شدن صدای گریه نرگس، خواهرِ عاطفه نرگس رو بغل کرد و برد تو اتاق ..

آتش بدی به دلم افتاده بود ..

آتش دلتنگی برای عباس ..

دیگه طاقت موندن تو اون هوای غریب رو نداشتم..

یکدفعه نگاه اشک آلودم ثابت موند رو سمیرایی که با صورت غرق در اشکش بلند شد و رفت بیرون ..

سمیرا چقدر عجیب شده بود ..

چقدر عجیب …

.

.

.

سریع خودمو رسوندم خونه، حالم خیلی بد بود، خیلی ..

رفتم داخل اتاقم و نشستم رو تخت، سینه ام میسوخت از این بغض سنگین ..

مامان اومد تو اتاق، نگاه نگرانش رو بهم دوخت و کنارم نشست

- حالت خوبه عزیزِ دلم

اشکام باز راهشونو رو گونه هام پیدا کرده بودن، قلبم میسوخت ..

برای نرگسی که چه زود بی بابا شده بود ..

برای عاطفه ای که به اوج امتحانش رسیده بود ..

دیگه نتونستم طاقت بیارم،

خودمو انداختم تو بغل مامان و زار زدم

‎?نویسنده: بانوگل نرگــــس

​?رمـــــان: در حوالـےعطــرِیــاس?

اون زینب “سلام الله علیها ” بود که نباید گریه میکرد بر شهادت برادرش حسین “علیه السلام ” که نامحرما دورش بودن و صدای گریه هاشو میشنیدن ..

دلم به درد اومده بود از مصائبی که با دیدن هر صحنه از حال این مادر وخواهر به ذهنم میرسید ..

با چشمانی خیس خیره شدم به عاطفه!

عاطفه ای که با صبوری توی چهره اش بیشتر از همه منو میسوزوند ..

آروم آروم اشک میریخت و به چهره ی نرگسی که تو بفلش بود نگاه میکرد، 

خواهر عاطفه چند بار سعی کرد نرگس رو از عاطفه بگیره ولی عاطفه محکم بغلش کرده بود و انگار قصد نداشت اونو به کسی بده ..

چند دقیقه به تلخی گذشت،

 صدای چند مرد میومد، تابوت شهید هادی رو اورده بودند ..

گذاشتنش داخل، مادر هادی به کمک چند خانم خودشو به تابوت رسوند کنارش نشست و از مصیبت دوری پسرش می گفت و بلند بلند گریه میکرد،

یاد ملیحه خانم افتادم، وای که چه روز تلخی میشد براش، روزی که تابوت عباس رو میاوردن تو خونه ..

??
مادر هادی که سه تا پسر داشت اینجوری بر شهادت یدونه از پسراش بی تابی میکرد، ملیحه خانم که عباس تنها پسرش بود، چه بلایی سرش میومد…

فکر کردن به شهادت عباس آتشی میشد به دلم که بد جور منو میسوزوند … 

بلند شدم و تا کنار تابوت، فاطمه سادات رو همراهی کردم ..

‎?نویسنده: بانوگل نرگــــس

​?رمـــــان: در حوالـےعطــرِیـاس

کنار فاطمه سادات نشسته بودم و دلداریش میدادم،

همش گریه میکرد و گهگاهی داداش شهیدش رو صدا میزد ..

نگاهم افتاد به مامان آقا هادی که دستاشو به سر و سینه اش میزد و گریه میکرد ..

چقدر درد داشت از دست دادن جوونی مثل علی اکبرِ حسین ..

وای که حال امام حسین “علیه السلام “چه جوری بود وقتی می خواست بدن قطعه قطعه شده غرق در خون #علی_اکبر اش رو بیاره ..

چه حالی داشتی مولای من اون لحظه ..

چه حالی …

?

با یادآروی روز عاشورا اشکام سرازیر شدن، زیر لب “یا زینب” گفتم 

تا آروم بگیره دل همه ی مادرهایی که جوونشون به دست دشمن کشته شده بود ..

نگاهم به سمت سمیرا کشیده شد که یه گوشه نشسته بود و پاهاشو تو شکمش جمع کرده بود، 

باحالتی منقلب به گلهای روی فرش خیره بود، با این که میدونست اینا عزادارن ولی آرایش ملایمش مثل همیشه سر جاش بود ..

با دستمال اشکامو پاک کردم آروم به پشت فاطمه سادات دست کشیدم که کمی آروم بشه و آهسته تر گریه کنه ..

اما یادم اومد فاطمه که تو خونه خودشه و بین خونوادش ..

‎?نویسنده: بانوگل نرگــــس

?✨شیخ حسنعلے نخودکی: به هر چیزی که رسیدم در گرو انجام این سه کار بود:

? نمـاز اول وقـت

? احتـرام به سـادات

? لقـمه حـلال

‌

​?رمـــــان: در حوالـےعطــرِیــاس

و من هنوز نمیدونستم اون چیه ..

تو افکار خودمم غرق بودم که 

گفت: عبد شدن خیلی سخته ها .. نه؟؟

کمی مکث کرد و

 گفت: باید از خودت بگذری!!

از جمله اش کمی تعجب کردم، یه بار بصورت جدی به حرفام توجه کرده بود .. نمیدونستم چی جوابشو بدم

داشتیم نزدیک کوچه فاطمه سادات اینا میرسیدیم بعدش کوچه ی ما بود،

یه لحظه حس کردم بوی یاس میاد،

دلم یه جوری شده بود،

یه جورِ خاص،

نسیم ملایمی انگار داشت عطر یاس رو تو هوا پخش میکرد،

نگاهی به آسمون کردم،

احساس میکردم غم آسمونو گرفته،

از جلوی کوچه فاطمه سادات اینا که رد میشدیم نگاهی به داخل کوچه انداختم،

جلوی خونشون چند نفر ایستاده بودن، یه نفر هم با لباس نظامی،

چند تا از خانومای همسایشونم جلوی در خونه شون ایستاده بودن و باهم حرف میزدن،

از حرکت ایستادم، سمیرا هم به تبعیت از من ایستاد،

به سمیرا نگاه کردم، اونم با حالتی غریب که تا حالا ازش ندیده بودم نگاهم میکرد،

داشت چه اتفاقی میفتاد ..

انگار هیچ کدوممون قدرت حدس زدن نداشتیم ..

به سمت خانومایی که ایستاده بودن حرکت کردیم ..

یکیشونو صدا زدم: ببخشین خانم

خانومه باحالتی نگران نگاهم کرد، می خواستم بپرسم سوالمو اما انگار نمیشد، انگار میترسیدم از جوابش ..

سمیرا زودتر از من 

گفت: چیشده خانم، چرا همه اینجا جمع شدن؟؟

خانمه نگاهش رنگ غم گرفت

- پسر آقای حسینی #شهیــد شده

صدای کوبیدن قلبمو به وضوح میشنیدم،

آقا هادی قرار بود بیاد،

قرار بود دو سه روز دیگه برگرده، 

اما نه اینجوری،

نه،

امکان نداشت، 

فقط چهره معصوم نرگس بود که جلوی چشمام میومد …

آخ عاطفه …

عاطفه ………………?

#دلم_یه_جوریه_ولی_پر_از_صبوریه

نویسنده؛بانوگل نرگس

​?رمـــــان: در حوالـےعطــرِیــاس?

- سمیرا خیلی دیوونه ای

به صورتخیلی جدی 

گفت: حواسم رو پرت نکن جای حساسشه

من فقط به کاراش می خندیدم  

دیگه گلبرگ ها داشت تموم می شد، آخریش رو کند و

 گفت: یه خواستگار خوب میاد

بعدم با خوشحالی گفت: آخ جووون

خندیدم و گفتم: آخرش من دیوونه میشم از دستت دختر

کمی هر دومون خندیدیم که

پرسیدم: حالا خاستگار خوب از نظرت یعنی چی؟؟

- یعنی اینکه خوب باشه دیگه، خوش اخلاق، پولدار، خوش قیافه، با شخصیت، تحصیل کرده…

- خب حالا اگه همه شرایط رو داشته باشه بجز اینکه خیلی ام پولدار نباشه چی؟! 

یه کم قیافشو کج و کوله کرد و 

گفت: خب حالا باید ببینم اخلاق و شخصیتش خوب هست یا نه!!

- خب اگه یه کمی هم رو حجابت حساس باشه چی؟!! 

نگاهم کرد و

 گفت: وای یعنی یه دیوونه باشه مثل تو

- خواهش میکنم عزیزم، پذیرای توهینات سبزتان هستیم

- خب راست میگم دیگه، آدم این همه عبادت میکنه که چی، پس خودمون چی، عشق و حالمون چی میشه

- خب سمیرا جان، ما عبادت میکنیم که شاید تو مسیر بندگی قرار بگیریم، اصل عبد شدنه نه عابد شدن!! 

- اینا که گفتی یعنی چی؟!!!

سرمو تکون دادم و

 گفتم: هیچی ولش کن

کمی تو سکوت قدم زدیم تا کوچه مون راهی نمونده بود، تو این سالها که با سمیرا دوست بودم تمام تلاشمو تو موقعیت های مختلف بکار میبستم که بتونم کمکش کنم تا تغییر کنه،

ولی نمی خواستم مستقیم وارد بحث بشم،

 اما هر بار هم تقریبا با شکست روبرو میشدم،

باید یه چیزی دل سمیرا رو میلرزوند ..

‎?نویسنده: بانوگل نرگــــس