​?رمـــــان: در حوالـےعطــرِیـاس

کنار فاطمه سادات نشسته بودم و دلداریش میدادم،

همش گریه میکرد و گهگاهی داداش شهیدش رو صدا میزد ..

نگاهم افتاد به مامان آقا هادی که دستاشو به سر و سینه اش میزد و گریه میکرد ..

چقدر درد داشت از دست دادن جوونی مثل علی اکبرِ حسین ..

وای که حال امام حسین “علیه السلام “چه جوری بود وقتی می خواست بدن قطعه قطعه شده غرق در خون #علی_اکبر اش رو بیاره ..

چه حالی داشتی مولای من اون لحظه ..

چه حالی …

?

با یادآروی روز عاشورا اشکام سرازیر شدن، زیر لب “یا زینب” گفتم 

تا آروم بگیره دل همه ی مادرهایی که جوونشون به دست دشمن کشته شده بود ..

نگاهم به سمت سمیرا کشیده شد که یه گوشه نشسته بود و پاهاشو تو شکمش جمع کرده بود، 

باحالتی منقلب به گلهای روی فرش خیره بود، با این که میدونست اینا عزادارن ولی آرایش ملایمش مثل همیشه سر جاش بود ..

با دستمال اشکامو پاک کردم آروم به پشت فاطمه سادات دست کشیدم که کمی آروم بشه و آهسته تر گریه کنه ..

اما یادم اومد فاطمه که تو خونه خودشه و بین خونوادش ..

‎?نویسنده: بانوگل نرگــــس