زنگ خونه رو زدم، چند ثانیه نگذشته بود که فاطمه سادات در و باز کرد و محکم منو گرفت تو بغلش: سلام معصومه جونم

جواب سلامشو دادم..با لبخند از هم جدا شدیم که عاطفه رو پشت سرش دیدم، رفتم سمتش و بعد چند ماه همدیگر و بغل کردیم: دلم برات خیلی تنگ شده بود عاطفه جون

عاطفه هم با خوشحالی گفت: منم دلم یه ذره شده بود برات

با خوشحالی به شکمش نگاهی کردم و گفتم: نی نی خاله چطوره؟؟

خندید و گفت: خوبه، مشتاق به دنیا اومدنه

با ذوق گفتم: جون من، کی؟؟

- ان شاالله دو سه هفته دیگه

از خوشحالی جیغی کشیدم و گفتم: واقعا؟؟ لبخندش پررنگ تر شد.. سه تاییمون نشستیم که فاطمه گفت: وای که چقدر دلم می خواست مثل قدیما دوباره دور هم باشیم

هر دومون تایید کردیم که

عاطفه رو به من کرد و گفت: خوبی تو؟ نیستی اصلا .. نه زنگی،نه پیامی چیزی که بدونم زنده ای حداقل

خندیدم و گفتم: ببخشید، آخه همش منتظر بودم برگردی تا ببینمت

- حالا که برگشتم، اومدم خفه ات کنم با این همه نامردیت

فاطمه از موقعیت سواستفاده کرد و گفت: حالا عاطفه در دسترس نبود من که یه کوچه اونور تر بودمم نیومدی ببینی

دستامو به نشانه ی تسلیم اوردم بالا و گفتم: باشه عزیزان عذر می خوام، حالا منو ترور نکنین لطفا..گذشته ها گذشته به الان توجه کنیم

?نویسنده: بانوگل نرگــــس